Afgelopen zondag mocht ik gaan eten bij mijn English teacher van de Gandhinagar school. Ik was uitgenodigd tegen 12uur. Na een zoektocht, waarbij ik zeker 5 Indische vrouwen heb lastig gevallen, ben ik er geraakt.
Sunita, de Engelse leerkracht, is getrouwd met een burgerlijk ingenieur en heeft twee dochters. De twee dochters gaan naar een English Medium school (privé onderwijs).
Aangekomen, kreeg ik direct drie dosa's (een soort van niet-zoete pannenkoeken). Hierna heb ik al de familiealbums bekeken: de geboortefoto's van de dochters, de verjaardagen en ook de trouwfoto's. Na het bekijken van de foto's trokken we naar de buurvrouw, hier kreeg ik een appel. Na het bezoek, terug naar huis.
Ondertussen waren haar jongste dochter en de man van Sunita om eten gegaan. Er waren drie soorten bereidingen van kip. Lekker, lekkerder dan in ons dagelijkse restaurant. Ik moest natuurlijk van al de verschillende gerechten eten en ze schepten voortdurend bij op mijn bord. Mijn buikje zit er nog vol van...
Als dessert kreeg ik een chocoladeijsje.
Na het eten (rond 16uur) moesten we ons klaarmaken om naar de leerkracht van 4th standard te gaan. Het klaar maken gaat als volgt:
- voeten wassen
- handen wassen met zeep
- gezicht wassen met zeep
- talkpoeder op je gezicht smeren (zo lijken de Indiërs bleker en ik viel zo nog meer op)
- haar borstelen
- bindi (het rode bolletje) opdoen.
- verse, propere, chiquere kleren aan doen.
Zo nu ben je klaar voor vertrek!
Bij de leerkracht aangekomen, werden ons 4 schoteltjes met versnaperingen aangeboden met daarop een zo goed passend kopje zoete thee. Bij deze leerkracht kreeg ik ook alle fotoalbums van de familie te zien.
Voordat we terug naar Sunita's huis gingen, heb ik een halsketting en een paar bijpassende oorbellen gekregen van de leerkracht van 4th standard. Amai zeg! Kitcherig maar ja... Ze zeiden dat ik het moest aandoen om te komen lesgeven, dus dat heb ik vandaag dan maar gedaan eh!
Ik voelde me al wat meer een Indische, op naar de volgende stap en het volgende avontuur.
Sunita, de Engelse leerkracht, is getrouwd met een burgerlijk ingenieur en heeft twee dochters. De twee dochters gaan naar een English Medium school (privé onderwijs).
Aangekomen, kreeg ik direct drie dosa's (een soort van niet-zoete pannenkoeken). Hierna heb ik al de familiealbums bekeken: de geboortefoto's van de dochters, de verjaardagen en ook de trouwfoto's. Na het bekijken van de foto's trokken we naar de buurvrouw, hier kreeg ik een appel. Na het bezoek, terug naar huis.
Ondertussen waren haar jongste dochter en de man van Sunita om eten gegaan. Er waren drie soorten bereidingen van kip. Lekker, lekkerder dan in ons dagelijkse restaurant. Ik moest natuurlijk van al de verschillende gerechten eten en ze schepten voortdurend bij op mijn bord. Mijn buikje zit er nog vol van...
Als dessert kreeg ik een chocoladeijsje.
Na het eten (rond 16uur) moesten we ons klaarmaken om naar de leerkracht van 4th standard te gaan. Het klaar maken gaat als volgt:
- voeten wassen
- handen wassen met zeep
- gezicht wassen met zeep
- talkpoeder op je gezicht smeren (zo lijken de Indiërs bleker en ik viel zo nog meer op)
- haar borstelen
- bindi (het rode bolletje) opdoen.
- verse, propere, chiquere kleren aan doen.
Zo nu ben je klaar voor vertrek!
Bij de leerkracht aangekomen, werden ons 4 schoteltjes met versnaperingen aangeboden met daarop een zo goed passend kopje zoete thee. Bij deze leerkracht kreeg ik ook alle fotoalbums van de familie te zien.
Voordat we terug naar Sunita's huis gingen, heb ik een halsketting en een paar bijpassende oorbellen gekregen van de leerkracht van 4th standard. Amai zeg! Kitcherig maar ja... Ze zeiden dat ik het moest aandoen om te komen lesgeven, dus dat heb ik vandaag dan maar gedaan eh!
Ik voelde me al wat meer een Indische, op naar de volgende stap en het volgende avontuur.
Hallo Blijde,
BeantwoordenVerwijderenzo te lezen heb je zondag terug je best gedaan in het zoeken voor je bezoekje naar de Engelse leerkracht. En je bent er geraakt. Dat begint daar precies al aardig te lukken om je draai te vinden. Dikke proficiat. En van eten enzo komt het daar ook wel slim hé. Het is fijn van jou nieuws te kunnen lezen. Je doet veel ervaring en kennis op. Dat is altijd goed meegenomen. Doe dat daar nog goed. Nu gaan we vol nieuwsgierigheid uitkijken naar je volgende avontuur. We zijn heel trots op jou.
Vele groeten en xxx van
Peter, nichtje Laura, Petra & mijn mama.
Dag Blijde,
BeantwoordenVerwijderenWe beginnen als het ware te watertanden van je belevenissen en stiekem hopen hier enkelen (vooral uwen neef) dat ze dit ook konden beleven...
Mocht hij niet naar school moeten, denk ik dat hij zijnen spaarboek zou aanspreken en eens op bezoek zou komen.
Ik zou zeggen : doe voort zoals je bezig bent en probeer te genieten van alle mooie momenten.
Hou je goed,
Vele groetjes van nonkel Tony, tante Veerle en the kids
Haha,
BeantwoordenVerwijderenDan was je echt nog bleker hé!
Wat een super ervaring zeg! :)
Blij dat ik je vandaag even hoorde op skype!
Geniet nog maar lieve Blijde!
Veel liefs!
Lieve Blijde,
BeantwoordenVerwijderenEindelijk heb ik je blog gevonden (je weet, ik ben niet meer van de rapsten), en ik ben waarlijk onder de indruk !!!
Je hebt daar al veel meegemaakt en geleerd !
Het is heel plezant je verhalen te lezen én de mooie, sprekende foto's te zien. Ik leef hier echt heel mee met jou ! Ik merk dat jij het daar fantastisch doet, ik verschiet daar ook niet van.
Ik ben nu echt fan van je blog en ga het zeer regelmatig lezen.
Hier alles OK, doch koud en triestig weer. Ik ben in januari al 2 weken verkouden geweest, en ik heb de indruk dat ik weer ziek aan het worden ben.
Hou jij me maar goed gezond daar in Indië.
Dikke kus van een enthousiaste volgelinge van je blog !
Annemie.
Hier alles OK, koud, koud en triestig, grijs weeer.